Dit najaar is de woensdagavond voor het 'zitten' met- en luisteren naar- Lida Kerssies en de andere zen-beoefenaars in de zendo van Kanzeon Zen centrum Amsterdam.
Sinds 2004 ga ik regelmatig naar de bijeenkomsten en retraites van deze zengroep.
het is daar goed toeven...
De stichter van deze zendo is Nico Tydeman, een bijzondere man en inspirerend zenleraar, bij hem deed ik de introductie en vervolgcursus Zazen.
Dit filmpje van nog geen twee minuten komt uit een langere docu van de BOS.
Zijn eerste boek "Zazen, de praktijk van het zitten" kocht ik in de tachtiger jaren in de Kosmos in Amsterdam, waar hij introductielessen zenmeditatie gaf.
Dat boek is een basisboek,(het wordt steeds opnieuw uitgegeven) wat altijd weer inspireert tot zitten als je even vergeet waarom je ook alweer zou gaan 'stilzitten '.
Ook Lida Kerssies is een inspirerende lerares, die regelmatig je kleedje van zelfgenoegzaamheid onder je vandaan trekt, dat houdt je wakker:-).
"blijf twijfelen" en "wordt wakker!" zijn veel gehoorde uitspraken bij de bijeenkomsten.
Twijfelen waaraan? Word wakker; waaruit? slaap je? droom je?
Dat zijn al vele jaren vragen waar ik me graag mee bezig houd.
die vragen hebben me bij Yoga gebracht en naar de docentenopleiding Raya Yoga geleidt, tot aan vele jaren yogadocent zijn in West Friesland en Amsterdam.
Maandag 5 september
Vandaag ben ik een week terug in Amsterdam, niets bijzonders eigenlijk, maar ik voel het als een langzame landing na een bijna buitenaardse reis.
Vooral als ik de foto’s bekijk van de afgelopen weken.
Vandaag pas voor het eerst weer het nieuws op TV gezien bijvoorbeeld; en ja belangrijk natuurlijk de zorgen van de financiële markt! En Chirac die niet bij de rechtbank verschijnt bij het behandelen van een aanklacht van machtsmisbruik xxxx jaar geleden, de gevechten voor de rechtszaal in Cairo, waar Mubarak zich moet verantwoorden en wel achter gesloten deuren.
Dit is weer de mijn bekende wereld,'s morgens vroeg op weg naar mijn werk; de enigszins verlopen studenten die, in zwarte pakken, met z’n vieren een oude chesterfield door de Utrechtsestraat sjouwen, de hooggehakte secretaresses die met een latte in de hand zich voortsnellen naar kantoor, de, naarmate je verder uit het centrum komt, meer shabby geklede Amsterdammers die onderweg zijn naar werk, supermarkt of café.
De stoere vrouw op een Harley Davidson, die ik zag in de stad, is in grote tegenstelling met de vrouwen die ik de afgelopen weken op reis zag.
Donderdag
7 weken geen TV is erg verfrissend, maar wegdoen is nog te radicaal...
Van zoon Bertil hoorde ik over het essay "Avoid news" van Rolf Dobelli over de schadelijke gevolgen van 'te veel' nieuws zien, wat zo moedig in NRCnext geplaatst is.
Het essay(wat ik niet als link geplaatst krijg nu:-() is een oefening, want het vraagt wat doorzettingsvermogen en inzet om het te lezen, daarmee wel bewijzend dat je nog niet helemaal verpest bent door het hap=snap nieuwsvergaren wat een gewoonte is geworden :-)
www.nrcnext.nl/denkt
In de mediatheek is het nog uiterst rustig en dat leidt er toe dat ik de Iphone gebruik om met Spotify te luisteren naar de muziekstukken welke genoemd worden in het boek dat ik aan het lezen ben:
“Verwante stemmen “van Vikram Seth.
De roman speelt zich af in een muzikantenmilieu, een klassiek vioolspeler van een kwartet is aan het woord en bespreekt het instuderen en uitvoeren van belangrijke composities van grote componisten (en ook zijn moeizame liefdesleven).
Dat is de toekomst volgens sneldichter en schrijver Nico Dijkshoorn in een interview wat ik zag bij ereaders.nl: daarin zegt hij dat de e-reader alweer achterloopt en het nieuwe lezen een leesbeleving moet worden met filmpjes en muziek….
Dobelli zal er van gruwen…..
De populieren van Artis staan sierlijk te wuiven tegen de lichtblauwe met wit-grijze wolken-lucht, de wassende halve maan af en toe zichtbaar.
Na de tropendagen van 5.00 tot 18.00 uur daglicht is het heerlijk dat de dag hier zo lang duurt.
Langzaam weer wennen aan het gareel, zoekend naar de vreugden van Amsterdam, die ik verstandelijk wel weet, maar gevoelsmatig moet opzoeken.
Foto’s maken in een je overbekende wereld is weer moeilijker, maar niet minder interessant.
Van de witten, grijzen en blauwen in de Holandse luchten kan ik ook vaak genieten.
Het liefst zou ik hier net zo nieuwsgierig rondlopen als in Sri Lanka, maar de vele plichten zijn nu nog een belemmering , en mijn vrije tijd zo indelen dat dat kan is een volgende missie....
