Als je in Nederland dit jaar 65 en 1 maand oud bent, ontvang je een AOW uitkering, die genoeg is om van te leven, mits je die 65 jaar in Nederland ingeschreven hebt gestaan.
Wat een luxe!
Nieuwe mogelijkheden wat tijdsbesteding betreft.
De kunst is, mijns inziens, geen hoge materiële eisen te stellen en goed zelfstandig kunnen 'denken'.
Er zijn natuurlijk vele zaken die de vrijheid van tijdsbesteding van de 65+er kunnen beïnvloeden, zoals gezondheid, familiesamenstelling, bestaande verplichtingen, maar als die omstandigheden gunstig zijn(wat ik als gunstig beschouw)is er meer ruimte voor nieuwe stappen.
Nieuwe kansen, nieuwe vragen:
wat wil je?
wat moet je?
wat kan je?
Wat een luxe, tel je zegeningen....en onderzoek de mogelijkheden: nieuwe afwegingen, nieuw ontdekkingen, zoals:
Ga/moet ik mijn financiële toestand opkrikken? ja, omdat ik wil reizen.
Om met mijn oude beroep(batikker, lampenmaker) wat te kunnen verdienen is een wens van me, maar niet meteen uitvoerbaar....
Een van mijn laatste lampen, met zeefdruk:
Het 'ouderen' werk waarnaar ik solliciteer betaald minimaal, maar helpt me te sparen voor de reis naar Japan die ik in gedachte heb.
Maak ik mezelf nuttig?
Vrijwilligerswerk is er volop, dus als ik dat wil is daar mogelijkheid toe, en ja ik wil een deel van mijn tijd aan het algemeen nut besteden, maar in welke richting dan.....
Wat wil/moet ik leren? altijd al het liefst elke dag iets nieuws, heb me daarom ingeschreven bij de HOVO om een seizoen een college te volgen bij prof.dr. Willem van Gulik: 'Japan, traditie en vernieuwing in de Japanse kunst en cultuur', en voor een studieklas bij Nico Tydeman, in het Zen centrum Amsterdam, over de Lotus sutra.
Er is de wens om veel Sumi-e te kunnen doen, te oefenen, zonder verwachting ;-)
En wat voor invloed heeft die vrijheid op mijn meditatiepraktijk? meer retraite? meer studie? meer diepte? meer dana voor de sangha?
Veel wensen, maar of dat allemaal gaat lukken hangt ook af van mijn fysieke gesteldheid en mijn doortastendheid/mijn laksheid/mijn onzekerheid.
Stevig zelfonderzoek doen (in stilte) èn in de wereld staan en dienstbaar zijn, dat is het mooiste.
Die balans is belangrijk èn moeilijk.
Balans tussen wat ik wil (ego), wat kan en wat wenselijk is.
Maar belangrijker nog, waar het vooral om gaat is: verandert er iets in je relaties?(waarom zou het?) moet daar iets gebeuren?
Over balans gesproken......
Er zijn culturen waar je als je deze leeftijd bereikt, een 'oudere' wordt, je geacht wordt en de mogelijkheid krijgt je spirituele leven als het belangrijkste te zien en beleven, het sociale deel heb je volbracht als gezinshoofd, je trekt je terug in afzondering....
althans, dat geldt voor de mannen....
Te veel verwachtingen over verandering is wat verdacht, want in wezen verandert er natuurlijk niet zoveel...
Maar dat je deze overwegingen kan maken ervaar ik als een groot voorrecht.
Steeds speelt bij dit schrijven ook de notie 'wu wei' door mijn hoofd: doen door niet te doen, doen wat moet gebeuren, doen wat vanzelf gaat.....Lao Tsze
Dat zou nog eens 'balans' zijn.
