zondag 18 maart 2012

ER ZIJN VAN DIE DAGEN

Er zijn van die dagen dat alles extra heftig binnenkomt bij me. En helaas vooral de pijnlijke zaken. Tot tranen toe! Moet ik naar de zieleknijper? Liever niet, beter accepteren dat leven zeer doet.

De pijn is ook getriggerd door een blog van Marlous: http://www.tussenpozen.com/die ze 24 februari plaatste; over Huub van der Put: http://www.huubvanderput.com/over zijn website en boek en haar reflectie daarop.
Beide blogs van mensen met grote handicaps/ziekte roerden me tot tranen op de ochtend dat het eerste nieuws wat ik zag die dag, over het busongeluk was, waarbij 28 mensen, vooral kinderen, omkwamen. En ik het verdriet voelde wat ouders voelen bij verlies van leven of gezondheid van hun kinderen.
En het nieuws wat “theguardian” bracht over de gehackte persoonlijke emails van de Assad familie. Wat een inkijkje geeft in de gedachten en gedrag die deze familie er op na houdt, terwijl er dagelijks mensen sterven door hun wanbeleid: http://t.co/X6JseWzO
Ook berichten over het succes van de film Koney2012 die bij nader inzien, door meer informatie uit verschillende bronnen, toch niet zo fantastisch bleek: http://rosebellkagumire.com/2012/03/12/hunting-kony-view-from-former-uganda-advisor-on-lra-icc-case/
Soms is het gewoon te veel………
Misschien een signaal om het nieuws een tijdje niet elke dag op de voet te willen volgen.....

Stort me nu weer op het boek wat ik met veel plezier lees: 'Snijpunt' van Nelleke Noordervliet.

Gisteren zag ik in de dierenwinkel een traag bewegende wandelende tak, waar ik met grote bewondering een tijdje naar heb staan kijken, hij/zij is zo groot als een kinderhand, griezelig en mooi tegelijkertijd.

donderdag 8 maart 2012

Gelukkig

Gelukkig, toch nog iets leuks gebeurd vandaag.
Het was een zware dag; op mijn werk had ik weer ernstige aanvechtingen op te stappen en niet meer terug te komen...
En eenmaal thuisgekomen om half zes, eerst mijn lieve 16 jaar oude hondje Banjer, blind en doof, uitgelaten(iedere keer weer een beetje een avontuur), kwam ik erachter dat ik mijn handtas met portemonnee en Iphone niet bij me had en zonder Iphone geen leven.
Dus weer op de fiets, door de spits,terug naar die plek die ik zo opgelucht verlaten had en gelukkig stond mijn tas daar.
Dat vergeten kwam door die rotdag, het was in die tien jaar dat ik daar werk, niet gebeurd dat ik mijn tas vergat.
Er waren trouwens vele jaren dat ik wel met plezier op die plek was!
Een lichtpuntje aan het eind van de dag was een mail van Joop die me van talent verdacht! toch een beetje gevleid.
Voor de tweede keer thuisgekomen vandaag, hoorde ik dat mijn kersverse huurder Thomas( ik verhuur twee kamers van mijn 4-kamer appartement), een leuke jongeman van een jaar of 20, vannacht door zijn bed gezakt was en dat de buren meteen waren gaan klagen voor dat nachtelijk lawaai.
Dus meteen weer aan het klussen en het bed met vier grote schroeven wat steviger in elkaar gezet.
Dan even zitten voor de enige soap die ik volg: Nurse Jacky op Foxlife, genieten, lachen en huilen.
Eindelijk wat gekookt, troosteten: verse ravioli van Stach, met salieboter en een groene salade, een witte wijn en de digitale krant, de NRC op de Ipad.
En zie daar het derde lichtpuntje van de dag, na de mail van Joop en het goede maaltje: een grappig stuk van nrc.next-redacteur-opinie Arjen van Veelen over het vieren van VROUWENDAG, vandaag bestaat vrouwendag in Nederland 100 jaar!
(zelf denk ik dat ie nog 100 jaar internationaal gevierd moet worden wil de gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen wereldwijd gerealiseerd zijn)
Een man die oproept tot het blijven vieren van deze dag!!!!, in tegenstelling tot zijn collega, een vrouw; Marike Stellinga, NRC redacteur sociale economie, die vind dat het maar eens afgelopen moet zijn met het vieren van deze dag; honderd jaar een slachtofferrol, is dat niet een beetje lang? stel ze.

ARJEN VAN VEELEN
Teunie Luijk uit Alblasserdam is een zwaargelovige huisvrouw met tien kinderen. Ze heeft een weblog, Eenvoudig Leven genaamd, dat duizenden volgers trekt. Ze schrijft over kerkgang, recepten en over haar zelfgebreide schouderwarmers.
Vorige maand stopte ze opeens met bloggen: Teunie wilde meer tijd voor haar gezin.
Toen sprong Volkskrant-columniste Sylvia Witteman in de bres. Ze twitterde: ‘#freeTeunie’. En #freeTeunie werd trending.
Deze week kwam het nieuws dat Teunie weer is begonnen met bloggen. Ze was gezwicht voor alle druk. Hoera! Er was een vrouw bevrijd. ‘Teunie blogt weer!’, twitterde Sylvia. ‘God zij dank!’
Vrouwenbevrijding in 2012: een strijd voor het recht om te bloggen over breien.
Het idee is natuurlijk dat alle echte vrouwenissues allang zijn opgelost. Emancipatie? Vrouwendag? Vrouwenquota? Het stinkt zooo naar feministische boekhandel. Vissen hebben quota nodig, vrouwen niet. Voor vrouwen geen Special Olympics svp.
Dus mag je alleen nog feministisch zijn als je grappig bent. Noem het: hilarische emancipatie.
De godin van die stroming is de Britse columniste Caitlin Moran. Zij schreef het manifest How To Be A Woman. Motto: ‘Having a laugh being women’. In Nederland heb je Linda de Mol. Op de cover van haar laatste columnbundel poseert ze als man: zware bril, stropdas. Daarnaast de tekst „En ja: ik schrijf ze echt zelf.”
Feminisme is nu vooral zelfspot. Vroeger hadden feministen te weinig humor. Tegenwoordig juist te veel.
Glossy Opzij organiseert vandaag een debat over „de fun in het hedendaagse feminisme”. En WOMEN Inc. heeft de Grote StereotypenShow over clichés als ‘uitgebluste huisvrouw’, en de ‘overbewuste vegamoeder met bakfiets’.
Vroeger maakten mannen vrouwen belachelijk. Nu doen jullie het zelf.
Ik weet niet of het winst is.
Want Vrouwendag is intussen harder nodig dan ooit. Dat zie je het beste aan het programma van Vrouwendag zelf.
Er zijn vandaag overal in het land activiteiten om het eeuwfeest te vieren. Zo kunnen jullie in Alphen aan den Rijn naar de workshop ‘Ontdek je kwaliteiten’ en ‘Dress4Succes’. Daarnaast zijn er ‘feestelijke activiteiten’ zoals ‘het versieren van cupcakes, het maken van sushi, yogales en nailart.’ In Katwijk kunnen jullie naar de thema-avond over rolpatronen getiteld ‘Vrouwen op de hak’ (!!!). Er wordt ook geknutseld met collages.
In Wageningen kunnen jullie naar een ontspannen middag rond het thema ‘A different cup of tea!’. Kies uit de workshops ‘theepotten beschilderen’ en ‘Dress Your Energy’, over hoe kleding “je eigen kracht kan versterken”.
Etc. etc.
Is er dan echt niets stoers te doen? O, jawel hoor. Vrouwelijke deejays nemen het radiostation Q-music over. De Vlaamse kwaliteitskranten De Standaard en De Morgen worden helemaal door vrouwen gemaakt. In Filmtheater De Fabriek te Zaandam zijn vrouwen vandaag de baas.
Etc. Etc.
Zo verandert Vrouwendag in een Nationale Secretaressedag. De vrouw in het zonnetje – voor één keer. Bij hoge uitzondering. Mejuffrouw krijgt een bloemetje van meneer de chef.

Het zijn de rolpatronen uit Pride and Prejudice en Mad Men. Jullie vieren dat jullie het recht hebben verworven om cupcakes te bakken.
Volgens mij heb ik recht op de conclusie dat Vrouwendag jullie feitelijk geen kont interesseert. Dat moet ieder zelf weten. Maar ik baal ervan. Ook een man heeft baat bij faire rolverdeling.
En daarom vier ik Vrouwendag. En ik zal het blijven doen. Zolang jullie theepotten willen beschilderen. Zolang jullie roze Mini Coopers willen. Zolang de stad Amsterdam vrouwen verkoopt als snacks. Zolang jullie je achternaam deleten als je trouwt. Zolang de helft van jullie nauwelijks werkt. Zolang de Telegraaf de pagina ‘Vrouw’ heeft. Zolang Jeroen Pauw.
Zolang Teunie blogt over breien – zolang vier ik Vrouwendag.
Iemand moet het doen.
tot zover Arjen.

Met in het vooruitzicht Holland Doc op ned2 met 'Born in the USSR 28 up'aan het eind van de avond , eerst nog een uurtje boeken invoeren in de online catalogus Librarything.nl van ZENCENTRUMAMSTERDAM.
Zo wordt het toch nog een goeie dag, gelukkig...

een foto voor Joop Romeijn, geen iglo maar wel stapels :-)