CHIKATSUYU
De minshuku genaamd Tsukino Ie loop ik zo voorbij in het dorp Chikatsuyu, omdat het voor mij niet herkenbaar is als 'hotel' maar er uit ziet als een gewoon huis.
Maar, weet ik nu, de witte lampions bij de deur blijken aan te geven dat je hier kan logeren.
 |
| Tsukino Ie |
Een minsjuku is wat eenvoudiger dan de ryokan, eerder een soort 'bed and breakfast'.
Bij Google kan je je verbazen over de afbeeldingen van de minshuku'ss:
minshuku's en ryokans in Japan
Voor het eerst zie ik deze vorm van huis, een gang met drie kamers aan elke kant, waarvan de shoji deuren allemaal open staan zodat het èèn grote ruimte geworden is en waar nu hier en daar al andere gasten zitten, die wachten op hun beurt voor het hete bad en op het gezamenlijke diner.
 |
| grote ruimte door schuifwanden |
Och, dat hete bad, na die lange dag lopen, of liever klimmen en dalen...
Na flink soppen en afspoelen, helemaal schoon, je heel voorzichtig in dat gloeiend hete grote bad laten zakken en dan ontspannen, op deze plek met uitkijk op de boomtoppen en daken van het dorp.
Dat doet zó goed.
Op dat moment denk ik nog dat ik de pelgrimstocht staak, althans het lopende deel, door de bergen van heilige plek, door heilig bos, naar heilige plek....
In de grote kamer beneden wacht ons een prachtige/heerlijke maaltijd, voor mij ipv vlees, vis, tofu en ei, met groene thee erbij, waar we, iedereen schoongewassen en in dezelfde soort huiskimono, zittend op de grond aan een grote tafel, van genieten.
Er is een beetje een opgewonden sfeer en het is te merken dat ze het niet zo waarderen als ik zeg dat de tocht me te zwaar viel en morgen met de bus verder wil gaan....
En ja ze hebben gelijk, ik ben een soort spelbreker, pelgrimeren is geen makkie, je moet doorzetten, er voor gaan....
In de planning die ik maakte bij Tozai Travel, had ik die tweede dag al opgedeeld in twee, de helft met de bus, de helft lopen, want de tocht zou 22 kilometer zijn die volgende dag, dat leek me al teveel.
Na het uitstekende maal heb ik vroeg de futon uitgelegd, deurtjes dichtgedaan en onrustig geslapen, door de vermoeidheid en door de luidruchtige pelgrim gangers, die aan de sake waren gegaan en er een feestje van maakten.
Om 7 uur de volgende ochtend, na
een superontbijt met misosoep, rijst, zoute en zure groenten, geroosterde vis en tofu, had ik er weer zin in.
Wat heel prettig is dat ik in Osaka op mijn eerste logeerplek een grote enveloppe kreeg, door Tozai verzorgd, met daarin voor 20 dagen vouches voor de slaapplekken, diverse trein- en buskaartjes met de vertrektijden en plaatsen.
 |
| route Hosshinmon Oji naar Hongu |
HONGU
Het is twee uur met de bus naar Hosshinmon Oji vanwaar ik ga lopen naar Hongu, naar Hong Taisha, een van de grootste drie Shinto shrines in Japan, die op een heuvel in een bos staat en onderdeel is van de Kumano Kodo.
Kumano betekent bijzonder mystieke plek, waar een of meer Kami, natuurkrachten/goden, verblijven en Kodo is route.
Het is maar vier uur lopen, het is mooi weer en op dit stuk van de Kumano Kodo kom ik wat meer wandelaars tegen, geen van de wandelaars zijn in het wit gekleed, zonder hoed en stok, zoals de officiële pelgrimsganger gekleed gaat.
 |
| pelgrim outfit |
De route loopt door een paar dorpjes, waar het wonderbaarlijk stil is, geen mensen, geen kinderen, geen honden, poezen of kippen, weinig vogels ook....
Vreemd, maar dus heeel rustig, het is een mooie tocht.
Mijn gemoedstoestand is, zoals te verwachten, een beetje gelijk aan de omgeving; rustig en toch een soort van uitbundig, zoals het intense groen hier op het land.
Doordat ik alleen reis en de bewoners hier zich niet met je bemoeien, is mijn stemming nogal constant; blij
Blij hier te zijn, blij de heilige plekken met hun serene sfeer te kunnen bezoeken, blij zoveel schoonheid te zien, blij een paar weken geen enkele zorg te hoeven hebben over wat dan ook.
Een beetje 'high' dus.
 |
| stil dorp met theestruiken |
Zorgeloos, niet echt bezig met de opdrachten van de zen-weg, de raadselen van het bestaan, en in deze omstandigheden kost het me minder moeite bij 'mezelf' te blijven, te lopen, ademend, te 'zijn'....
Het is ook wel een zegen dat het weer zo goed is, geen regen, niet te warm, niet te koud...alles werkt mee :-)
Op een prachtig verstilde plek open ik mijn lunchpakketje en ben verrast:
 |
| lunch |
In Hongu Taisha aangekomen, ontmoet ik de vier Japanners die de vorige dag dezelfde afstand liepen als ik, ze spreken goed engels en zijn erg vriendelijk.
Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig wat hun doel is met deze tocht, spirituele bedoelingen of sportieve? Gezien hun outfit, een sportieve, maar zou best wat tijd met ze willen doorbrengen om wat meer van ze te weten.
Ik vraag het niet, het lijkt me wat te direct en het is maar een vluchtige ontmoeting.
 |
| ontmoeting |
De Hongu Taisha gaat een beetje aan me voorbij, na die stille wandeling lijkt het hier erg druk en het is ook erg druk bij deze Shinto shrine.
Er komen hier veel mensen met bussen naar toe.
Op weg naar de ryokan waar ik die nacht zal slapen kom ik langs Ojunohara, waar de grootste Torii van Japan staat, op de plaats waar de Hongu Taisha eeuwenlang heeft gestaan voordat het zwaar werd beschadigd bij een overstroming, waarna het is herbouwd op de heuvel in de bossen.
 |
| Ojunohara |
De ryokan Blue Sky Guesthouse is een heerlijk comfortabele plek met dit keer een eigen bad en wc.
Het is vlakbij Ojunohara, en op die speciale plek ga ik nog wat rondkijken en aan de rivier zitten. Deze plek heeft een zachte, stille sfeer, geen mens te zien of te horen daar, wonderlijk...
Morgen naar Yunomine, ik weet nog niet of ik ga lopen, maar stuur wel alvast mijn koffer weer door naar Nachi.
.jpg)
