woensdag 27 juli 2011

het leven kan goed zijn

Het leven kan goed zijn.
Dinsdag,
Techniek…. Ik hou van techniek, vanmorgen met dochter Margita gesmst( is dat een woord? de taal loopt achter op de techniek) 10 seconden nemen die heen en weertjes! Super, tussen Sri Lanka, de tropen en Nederland, zo snel contact.
Opoe spreekt; in de 70er jaren moest je, als je vanuit Azië wilde bellen, soms uren wachten bij de telefoondienst en de post-restante in elke stad was een ontmoetingsplaats voor reizigers, alleen naar de grote steden kon je je post laten sturen en je post vanuit daar versturen.

Genieten van de bloemen is ook een van de vreugdes van reizen in de tropen, foto’s maak ik ervan maar de echte te zien en ruiken is feestelijk.













AUMmmm
In Mirissa is de hele dag en nacht de branding goed te horen nu het moessontijd is, door stevige golfslag die op het strand of de rotsen slaat, een constante ruis, daardoorheen klinkt het zingen van Boeddhistische sutra’s , gezongen door een monnik van de Kandavahari tempel , versterkt door luidsprekers die hoog aan een paal bevestigd zijn.
Gisteren de hele dag door.
Vanmorgen een half uurtje vanmiddag weer en tegen de avond weer , ben nieuwsgierig en ga vandaag de tempel opzoeken, welke sutra’s???

Ben begonnen in het laatste boek van Aravind Adiga, Between the assasinations, het is weer net zo beklemmend als zijn vorige boek “White tiger”( Booker prijs 2008) maar of het goed is om het nu hier te lezen is de vraag.
Het onderwerp van het boek geeft vooral, net als in het vorige boek, stem aan de bezitloze, dakloze en allerlei andere verschoppelingen in India.
In Sri Lanka is de cultuur te vergelijken met die van India en het is de lagere kaste die het meest lijden onder corruptie, machtsmisbruik en onrecht.
Ik heb de neiging mij met de kanslozen te identificeren :-( en dit boek wakkert dit enorm aan.
Zucht, over de tegenstellingen en onrecht die overal en altijd aanwezig zijn, op allerlei vlakken, van binnen en buiten….
Adiga zegt zelf over zijn werk:: "At a time when India is going through great changes and, with China, is likely to inherit the world from the West, it is important that writers like me try to highlight the brutal injustices of society (Indian).
That's what I'm trying to do – it is not an attack on the country, it's about the greater process of self-examination." „
Adiga explained that "the criticism by writers like Flaubert, Balzac and Dickens of the 19th century helped England and France become better societies.(wikipedia)

Zit hier op een prachtige plek, geld op zak, lux te lezen over armoede en machtsmisbruik, niks te doen, mooi leven, lieverikken thuis met wie het goed gaat.
Terwijl het waarschijnlijk arme analfabete neefje, die voor niets meer dan onderdak en eten het zwaartste werk hier doet, me een thee komt brengen en de kamer schoonmaakt, de was doet en nog zo het een en ander.
In Surfcity, Unawatuna was dat zeker gaande, hier in Palmvilla gaat het er wat er beter aan toe lijkt het.

Net sms uit Zanzibar gekregen van zoon Bertil , die met Adina door een deel van Afrika reist, we zitten ongeveer op dezelfde breedtegraad, we kunnen zwaaien over de Indische oceaan Het leven kan heeeeeel goed zijn.

Vanmorgen zag ik van dichtbij een Kingfisher, een pilihudua zeggen ze hier, morgen bij het zwemmen mijn camera meenemen om als hij weer daar is te kunnen fotograferen.











Zo zit ik hier maar lekker met mijn apparaten onder een prachtig wit dak op witte pilaren, en daarbovenop is een groot terras, waar niemand komt omdat er ruimte genoeg is om te zitten in de grote tuin, denk ik, overal ligstoelen en hangmatten onder en tussen de palmbomen.















De Kandavahari tempel ligt hoog op een heuvel, waardoor je vanaf die plek een mooi uitzicht over de baai van Mirissa en van Weligama hebt.
De monnik die mantra’s of sutra’s zingt, hoorbaar in het hele dorp, zit daar in een deel van de tempel achter de microfoon en doet dat uit z’n hoofd zag ik, en ik zag dat hij werd hij afgelost en een andere monnik verder ging met de taak.
Wat ze precies zingen kwam ik nog niet te weten, er was niemand die engels sprak.
Ik kreeg van een monnik een witte draad drie keer om mijn rechterpols gewonden en geknoopt en ik neem meteen aan dat dat iets goeds betekent. Na Maste.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten