Sri Lanka

Dinsdag 19 juli
Aankomen in een tropische stad is in mijn ervaring meestal geen pretje, zeker niet als je low-budget reist, zoals ik doe.
Colombo is erg warm, stoffig en lawaaiig. Het verkeer is beheerst chaotisch, als er zoiets bestaat.
De chauffeurs van alles op drie of vier wielen communiceren voortdurend met elkaar door hun toeters of claxon.
Het duurde even voordat ik de onderhandeling aanging, die bij het nemen van een driewielertaxi hoort, maar aan het eind van de dag moest ik wel: mijn gastheer voor de nacht, Mr Ranjit, had me buitengesloten en was met onbekende stemming vertrokken, zijn vrouw kon het niet oplossen en kon hem niet bereiken….na een stadswandeling van 2 uur was ik er erg aan toe om op mijn kamer onder de fan languit te gaan.
Twee uur heb ik gewacht en ben toen maar gaan onderhandelen voor een rit naar een restaurant meer up Town.
Dat lukte allemaal wel en ik kwam voor het donker gevoed en wel ´thuis´, waar de verbanning weer opgeheven was gelukkig.
Heb vandaag genoten van het grote aantal mooie mensen die ik zag en waarvan er veel ook nog naar me lachten, de glimlach zit hier niet verscholen, fijn! En geen dikke mensen gezien, dat is ook weer even iets anders. Wel erg veel foeilelijke gebouwen gezien, het staat er hier vol mee.

Slaap ingehaald onder de klamboe en het koele ruisen van de fan hielp daar goed bij.

Woensdag 20 juli
Vandaag weer een paar uur rondgelopen, blaren zijn het bewijs ... en dus weer veel gezien, Galle road, Kollupitia 3, kende ik al van mijn vorige bezoek en daar is het goed chillen in Crescat Boulevard, een van de weinige shopping mall’s in Colombo , ze hebben daar heel goeie koffie en wifi! en een supermarkt, voor o.a. flessen water die door mij in grote getale aangeschaft en gedronken worden.
Aan de Galle road is ook the residence van de president mr.Rajapaksa, het is als een fort bewaakt en vol van militairen, op veel plekken trouwens in de stad waar governement officials zich ophouden. Die militairen zien er heeeel verzorgd uit, nogal intimiderend, veel openbare zaken, gebouwen, wegen e.d zien er enigszins armoedig uit maar de militairen en de marine; pico bello…
En overal hangen grote bilboards met de breed lachende president erop. Weinig weet ik van de politieke stand van zaken hier, alleen dat de politiek bewuste Tamils wrschlk geen fan van de president zijn. Het lijkt hier vooralsnog redelijk goed georganiseerd en redelijk welvarend.
Als een braaf toeristje Viharamahadevi Park bezocht

en het Colombo Nationaal Museum bezocht, het museum zit in oud Engels gebouw en behalve de vele mooie Boeddha’s, is er in een van de zalen een collectie te zien van 17de en 18de eeuwse zilveren, gouden en koperen Nederlandse munten, met symbolen van de oude provincies erop en van de VOC natuurlijk, uit de Nederlandse koloniale tijd, misschien wat saai maar mijn hang naar museabezoek is weer even bevredigd.
Ze hebben er een bibliotheek waarin je je in de 19de eeuw waant, houten lambrisering, prachtige houten kasten, lezende mensen in totale stilte…. heerlijk.

De blaren spelen op, mijn enthousiasme wordt gestraft, zie er nu tegenop om morgen verder te reizen, maar gaan zal ik want die drukte van Colombo wordt me teveel.
Dus doorzetten maar en zien of ik bij een mooi strand terecht kan komen waar ik mijn ritme om te ‘zitten’ kan herstellen en, denk ik nu, zal blijven tot de zucht naar avontuur zich weer aandient.

Aan het eind van de dag wandelde ik even door de buurt en kwam bij een mooi parkje rond de Independence Hall terecht.
Daar waren enkele honderden mensen, mannen en vrouwen, aan het snelwandelen, in sporttenue, net als in het Vondelpark, maar dan niet hard- maar snel-lopen. Te warm om te joggen denk ik.
Verrassend omdat in de stad velen er nog traditioneel bijlopen, in sarees en dhoties en ook nogal wat gesluierde vrouwen waarvan slechts de ogen te zien zijn.
De vrouwen die ik sprak maakten een zeer geëmancipeerde indruk, pittige dames , mooi en goedlachs.
De mannen charmant, ook mooi en flirterig! Of verbeeld ik me dat…
Het is fijn om hier ‘in de familie’ van Michael Ondaatje te lezen, een beschrijving van zijn bezoek aan Sri Lanka, waar hij geboren en getogen is en afkomstig uit een oud Nederlands- Singalees-Tamil geslacht. Na vele jaren bezoekt hij land en familie en doet er verslag van.
Er worden in het boek ook quote’s aangehaald van diverse Engelse schrijvers zoals deze van Paul Bowles,die hier enige tijd op het mini eiland Taprobane woonde: “de Singhalesen zijn ongetwijfeld een van de minst muzikale volken ter wereld. Het is vrijwel onmogelijk om minder gevoel voor toon , maat en melodie te hebben”….

Donderdag 21 juli 2011
Het was even doorzetten, kiezen op elkaar, maar uiteindelijk viel het mee, in een ac taxi naar het zeer rommelige grote busstation, waar een airconditioned bus naar Galle snel ge vonden was.
De drieeneenhalf uur durende rit was een oefening in loslaten, de chauffeur was heel goed maar de rijstijl hier is ijzingwekkend; de volgende keer ga ik niet vlak achter de chauffeur zitten….
In Galle meteen de bus naar Unawatu gevonden en zit hier nu op 10 meter afstand van de nogal woeste branding, het is moessontijd, de oceaan is wild, maar je kan er in zwemmen en dat is het plan voor morgenochtend.
Het is een heus vakantieoord hier; een tiental kleinschalige hotels en logementen met allen een terras aan het water, niet gek, beetje ouwe hippiesfeer, relaxed man… veel Nederlanders hier
Afijn, echt stil en meditatief zal het niet worden denk ik, maar voor een paar dagen heel goed uit te houden.