Unawatuna
Zaterdag 23 juli
Gisteren gezwommen in de Indische oceaan, in de vroegte, in het woeste water, je zwemt en je zwemt en blijft op èèn plek en tussendoor word je af en toe 2 meter hoog opgetild door de golven.
Een nog leeg strand, alleen de vegers waren hun dagelijkse taak aan het uitvoeren.
Overal in Azië waar ik ben geweest heb je de zonsopgang –vegers, mannen of vrouwen die als eerste taakje van de dag, het erf aanvegen, of het strand of de vloer.
Swuurup, swuurup, swuurup, met een rustige regelmaat word er geveegd,, licht gebogen, èèn hand op de rug…. blij dit geluid weer te horen.
Elke dag voel ik me een beetje meer op mijn gemak, meer gewend aan de hitte, iets meer wetend van waar je wat moet/kan doen, de prijzen van dingen enigszins duidelijk.
Ik merk dat het feit dat je alleen reist het toch wel merkwaardig wordt gevonden, en dat is
het ook!
Surfcity.
Surfcity is de naam van het guesthouse waar ik een kamer huur.
Vanuit mijn raam zie en hoor ik de oceaan en kijk op de daken van de strandrestaurantjes, golfplaten daken op 4 palen, wat plastic stoelen en houten tafeltjes in het zand, 2 meter van de vloedlijn.
Alles is weer redelijk hersteld na de tsunami van 2004, mede dankzij de hulp van regelmatig terugkerende gasten van Unawatuna.
Surfcity word gerund door een Brabander en een Srilankaan, maar het werk wordt gedaan door een groepje jongens van tussen de 20 en 25 jaar, die het liefst de hele dag op het strandterrasje zitten kletsen, kaarten, zingen en dollen, met als gevolg dat geen toerist op het terras komt zitten. Als je de jongens wat vraagt zijn ze wel onmiddellijk in actie en een van hen kan erg lekker koken!

Maar vandaag is een van de bazen er, de jongens zijn aan het werk en is er meer klandizie.
Hans, een Nederlander die in Colombo werkt en woont, vertelde dat een paar dagen geleden de 18 jarige broer van een van die jongens uit liefdesverdriet zelfmoord heeft gepleegd….
En dat ze hem gisteravond hebben moeten begraven.
Heftig, het sluit een beetje aan bij het boek dat ik lees van Michael Ondaatje, over zijn familie in Sri Lanka, heftige romances, ongelukkige liefdes, overspel, drama’s in de vorige eeuw en ook/ juist? in een gegoede familie. Een citaat: “in de donkere kamers waar de rottende klamboes hangen, waart de geest van de dochter van de Nederlandse gouverneur. In 1734 wierp ze zichzelf in een put nadat haar verteld was dat ze niet met haar minnaar kon trouwen en sindsdien waart ze rond in de kamers, waar ze zich soms stilletjes in haar rode jurk vertoonde”.
En: “na een copieuze maaltijd met veel drank kondigde mijn vader aan dat hij zich nu voor het hoofd moest schieten omdat Doris de verloving had verbroken. Het koste zijn broer Aelian een hoop moeite om alle geweren in het gebouw te verstoppen. De volgende dag werden de problemen opgelost en de verloving hersteld. Ze trouwden een jaar later”.

Vandaag na de eerste duik (wat een luxe) met de bus naar Galle.
Op een of andere manier vind ik de lokale bussen fijn, net alsof ik er een beetje bij hoor. Valse romantiek?!
voorin de bus gaan de lampjes om Buddhabeeldjes aan en uit,aan en uit.

Het zijn rammelde bussen die veel herrie maken en bovendien wordt er muziek gedraaid die, naar ik me voorstel zoiets als van een Srilankese Andre Hazes is of zo.
Verder scheuren ze al toeterend over de smalle wegen, stoppen een seconde om mensen er uit te laten springen of erin, de wegen hebben geen stoepen en strepen, dus de chauffeur heeft heel wat mensen, fietsen en dieren te ontwijken…
Vanmorgen raakte ik even ontroerd toen er een kromme broodmagere oude man instapte en er tegelijkertijd drie jonge mannen opstonden om hem hun plaats aan te bieden, mooi!
Galle
In Galle moet je natuurlijk naar het Dutch Fort en ik was ook nieuwsgierig naar die plek., het is een Unesco World Heritage site.( te zien op de WHC site) http://whc.unesco.org/en/list/451/video
Het is een historische plek èn een levendige plek, want er wonen mensen, er zijn allerlei winkeltjes, een mooie oude bibliotheek, kerken, moskeeën, hotelletjes, theehuizen en scholen in het fort.
Het is een giganties fort, groot, sterk, het ziet er onverwoestbaar uit.

Door de tsunami zijn er in Galle veel slachtoffers gevallen maar niet in het Fort, metershoge en metersdikke muren hebben dat voorkomen.
Het bezoek in het fort aan ‘Historical Mansion’ was een plezier, een prachtig 17de eeuws Nederlands huis, indertijd bewoond door de hoogstgeplaatste in die koloniale periode, van 1658 tot 1796.
Een deel van het huis is nu ingericht als privé museum van een collectioneur van historische materialen en een deel als sieraden/edelstenen winkel.
Met moeite heb ik de verleiding tot aanschaf van allerlei moois kunnen weerstaan.
De gids die me rondleidde, een charmante 50er, vertelde bij het bekijken van een bruidsschatkist gevuld met geld, textiel en sieraden, dat de huwelijken op Sri Lanka nog voor 90% ‘proposed’ zijn, zoals hij dat keurig noemde en dat de bruidschat die de familie de vrouw tegenwoordig meegeeft minstens een huis moet bevatten.
Niet alle families houden zich hieraan, als beide kanten even welgesteld zijn soms niet, maar vaak wel, hij had al twee dochters een huis meegegeven …
Verder had hij de ervaring uit zijn omgeving dat de ‘vrije’ huwelijken minder goed standhielden omdat ze bij problemen geen steun van beide families krijgen. Opmerkelijk.

Bijzonder vond ik ook het zichtbare ‘courting’(het hof maken?) in de parken hier, in Colombo viel het me al op, maar in Galle was het zaterdag, een vrije dag en dus jongens en meisjes: afspreken in het park. Soort van aandoenlijk en onschuldig, de meisjes kijken verlegen op als je langskomt, de jongens hebben alleen oog voor hun geliefde… ze houden handen vast, en zitten dicht bij elkaar, gekust wordt er niet voorzover ik dat zag.

Monara
Naast Surfcity , waar ik logeer, is het restaurantje Monara, en er is een man die daar de hele dag is en wacht op klanten.
Ik heb het met hem te doen want er komen bijna geen klanten.
En hij doet zo z’n best, hij is de eerste van alle strandtenten die zijn bedoeninkje klaar zet voor de dag, met elke ochtend verse bloemen op de vijf tafeltjes, harkt het zand steeds mooi aan, is steeds bezig alles recht te zetten en af te stoffen en wacht…
Ik stel me voor dat deze man een gezin heeft en allemaal monden moet voeden en als er dan 2 of 3 klanten op een dag zijn geweest…..
Maar wie weet is dit een tentje van een zakenman uit Galle die dit er bij doet en deze ijverige man een schamel loon betaalt om er het werk te doen.
En zo bleek het te zijn, dat maakt het wat minder schrijnend??
Blijkbaar identificeer ik me graag met de underdog…….

Mirissa
Vandaag weer vertrokken uit Unawatuna en omdat het zondag is en de bussen minder rijden, per tuk-tuk(driewielertaxi) naar Mirissa.
Naarmate je verder weg gaat van Colombo wordt het steeds exotischer in mijn beleving.
Mirissa is een kleine kustplaats, ook toeristisch maar wat minder dan Unawatuna.
Palmvilla, het hotel waar ik nu zit is prachtig, smaakvol ingericht met natuurlijke materialen, een goed onderhouden tuin en pal aan de oceaan.
Helemaal heerlijk, ga er van genieten, plek genoeg en rustig genoeg om yoga te doen, te zwemmen, te lopen en te lezen.

Voor het eerst mijn leuke opblaasbare meditatiekussen gebruikt, ’zitten’ onder het toeziend oog van deze mooie kastdeurdames!

Van het nieuws uit Nederland zie ik af en toe wat als ik internetbereik heb en over de killer uit Noorwegen heb ik gelezen, Jezus, dat mensen zo makkelijk toegang hebben tot wapens is toch ook te bizar eigenlijk….wat heftig.
en Amy Winehouse dood, te jammer!! zo’n groot talent.
Nou dat is wel rare selectie uit het nieuws, maar dit waren bij vluchtig surfen, de opvallendste.

.