Het werd een vreemde dag vandaag, vanmorgen om 5 uur wakker geworden van een tv ergens, waar een soap op afgekeken werd door een (denk ik)slapeloze.
Dus wat moeizaam opgestaan en aan de slag om mijn voornemen om wat te ondernemen vandaag, uit te voeren.
Ontmoeting op straat met Inger en Obbert heel verrassend, leuk om Nederlanders te spreken die aan het fietsen zijn hier! en met ze afgesproken om s’ avonds wat te eten met elkaar.
Stoer liet ik ze met zekerheid de laagste prijs voor een dagje Kandy met de tuk-tuk weten, en even later laat ik mezelf weer een onvoordelige deal aansmeren door een taxichauffeur.
Die me naar een plaats brengt waar gèèn olifanten te zien zijn vandaag! Maar wel nog meer geld wil vragen om dan een tempel te bezoeken , “nee”! en me dan, zoals afgesproken naar de Hortus Botanicus brengt, waar het fantastisch wandelen is, veel foto’s gemaakt van onwaarschijnlijk mooie bloemen.
prachtig, genieten, maar de terugtocht werd een hete moeizame reis, dikke files, langzaam rijden door erg armoedige delen van de stad, hoe kunnen mensen altijd zo leven? in de rotzooi en de stank en opeens had ik het weer even gehad met Kandy en het gehussel met de mensen die je hun diensten almaar aanbieden.
Er hangt ook een nerveuse stemming, een beetje zoals bij ons met Kerst, want 4 augustus begint het grote 10daagse Esala Peraherara festival, dan wordt De Tand van de Buddha geëerd en rondgedragen( een replica)in grote processies met tientallen fraai versierde olifanten. Het is mij te veel die nerveuze drukte, dus ga ik voordat het begint.
Gelukkig had ik een heel leuke avond met Inger en Obbert, die mooie reisverhalen hadden, over fietsen in de hitte, over voortdurend naar ze roepende mensen en naar ze toeterende auto’s, en over zalige uren fietsen alsof vliegend door het landschap, in het landschap alles ziend, ruikend, voelend.
Woensdag
Vroeg op en op het allerlaatst besloten naa r Arugam bay te gaan, dus met de trein van 8.20 naar Badula, en aansluitend een bus naar Monaragale en verder naar Pottuvil en Arugam Bay.
Er staat 7 uur reizen voor (en het werden er 8,5) wat niet anders is, maar de trein was al vol! komend uit Colombo.
Het werd een bizarre rit, de beheerder van de primitieve restauratiewagon, riep een aantal van ons toeristen naar binnen in zijn keukentje, waar we konden zitten! Want velen moesten staan….
Extra tof was dat de deur open stond en er een oude kist in de deuropening was gezet, waar je met z’n 2en op kon zitten, wind in de haren, en doordat de trein zich op grote hoogte door de bergen slingerde kreeg je regelmatig een soort helicopter gevoel.
Het werd een gezellige boel: al snel vroeg ie ons of we wilden drinken, hij kon aan goed bier en 1ste klas arak komen.
Zbynek en zijn vriendin Klara, Tsjechen die ik ontmoet had in het hotel in Kandy, voelden daar wel wat voor. In de dolle middag die zich in dat keukentje afspeelde waren ook een viertal trein-veiligheidsagenten betrokken, mannen in een keurig uniform met pet, die zo’n beetje de hele dag in die kleine ruimte bleven en dronken, aten en betel kauwden; er werd niet veel gesurveilleerd die dag.
Eerst werd er geheimzinnig gedaan over de drank, en we dachten dat de agenten het niet mochten zien, maar vrij snel bleek dat ze ook graag aan de arak meededen.
Ook was er nog een misverstand tussen de beheerder zuipschuit en Zbynek , want er werd plotseling een groot bedrag gevraagd voor de drank en was er het voorstel om op Zbyneks kosten te drinken met de aanwezige agenten.
Zbynek gaf niet in en betaalde alleen voor een fles bier en een paar glaasjes arak( niet de hele fles) de driedubbele prijs. Maar het feest ging door en de mannen aan de drank, ik heb een slokje geproefd, helemaal niet gek die arak, maar dronken worden daar in dat gezelschap trok me niet… wel leuke gespekken met Klara en Zbynek gehad, die net als Inger en Obbert begin dertigers zijn.
De rit gaat door een adembenemend mooi landschap, de trein gaat vrij traag, want hij klimt voortdurend en maakt grote slingers om hoger te kunnen komen.
Ik deed de rit al eerder vanaf de andere kant, maar het was weer opnieuw echt prachtig.
Af en toe werden we door de keukenbeheerder gewaarschuwd dat er een extra mooi uitzicht aan kwam om te fotograferen!
Na een uurtje rap drinken door de mannen, werd bij een van de volgende stations een lading maaltijden in krantenpapier binnen gehaald en gingen de drinkenbroeders aan het maal, daarna hete thee en dan allemaal aan de betel(stimulerend kruidenmengsel waar je een knalrode mond van krijgt en steeds het sap moet uitspugen), naar genoegen van iedereen zo te zien.
Toen eindelijk de meeste reizigers op hun bestemming Ella waren aangekomen( ik reisde nog door naar Badula) gingen de agenten wat rondlopen in de trein en de beheerder ging languit in zijn keukentje liggen snurken, terwijl we nog anderhalf uur verder moesten en met mij nog tientallen reizigers in de trein aanwezig waren.
En zo boemelde de trein dus door een allermooist landschap, de bergen van Sri Lanka, betoverend.
Toen de beheerder wakker werd vroeg hij me wat knorrig om geld voor een nieuwe fles arak.
Ik wilde hem wel belonen voor zijn gastvrijheid in zijn keukentje , en gaf 150 rps, maar dat gaf ie beledigd terug en wilde 500rps, de 8,5 durende treinrit kostte 160rps, en 500rps gaf ik hem niet, dan maar niet….
In Badula om half 5 aangekomen, grote hete stad, even schrikken, want de bus naar Monaragale was weer zo’n oude rammelbak die elke 250m stopt en er 3 uur over zou gaan doen.
Dat wordt het em niet, in het donker in een dorp aankomen in mijn eentje, dus maar een hotelletje gezocht en (oh Lonely Planet, als ik jou niet had!!!) gevonden, niet al te vrolijke locatie, maar redelijk schoon.
Vroeg naar bed, morgen verder…..
Donderdag 16.00 uur
Tropicana beach hotel,
Weer een hele dag gereisd, dat is dus twee dagen in trein en bus om van Kandy naar Arugambay te komen, 280km,je gaat je er heel wat van voorstellen, het moet wel een paradijs zijn….
We gaan het zien,heb in ieder geval een sympathiek plekje gevonden, klein, 6 kamers geloof ik, een simpel erf, een familie die het runt/bezit, een vrouw die de baas is!!!
In de andere plekken die ik zag, waar geen kamers vrij waren, hingen allemaal hippe types rond, veel surfers, dat was me bekend, het doet denken aan Kuta, Bali in de 70er jaren.
Ben erg benieuwd naar het strand, hoe het zwemmen is.
vrijdag
En ja het zwemmen is super, en het strand super lang, dus goed voor een lange wandeling.
Veel hotelletjes zijn bezet maar er is ook veel ruimte, anders dan het zuiden, Mirissa en Unawatuna.
Het huisje wat ik huur doet me erg denken aan het huisje dat voor me gebouwd was in Legian, Bali.
Goeie herinneringen herleven.
Een ander opvallend onderdeel van Arugam is dat het grotendeels Islamitisch is, er staan langs deze 10km lange baai 4 grote torens met luidsprekers erop die minstens 5 keer per dag luid oproepen tot gebed…. Mijn meditatiekussen is weer in ere hersteld en de yogamat uitgespreid, relaxxxx.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten