De derde dag in French Garden Pragash, wat een soort vrijstaat lijkt, een toevluchtsoord voor vermoeide backpackers.
Het is een ruim erf ,aan het strand, in de schaduw van palmbomen en met vele plekjes om te zitten, tafeltjes en stoelen en ligstoelen om te liggen.
er zijn 18 kamers en er zijn 2 restaurantjes, een met een simpele internationale keuken en de ander met srilankaanse keuken.
De meeste mensen die hier komen hebben al flink rond gereisd en kunnen hier relaxen.
Geen verkopers of lastige gidsen of ttmannen, even niet plannen en beslissen wat de volgende stap is, waar en wanneer de bussen vertrekken enz.
En met elkaar ervaringen delen is een geliefde bezigheid.
de Kroatische Meta, alleenreizend, vertrekt morgen weer naar huis, de Duitser Tobias reist overmorgen weer verder na 5 maanden India nu in Sri Lanka voor drie weken, gaat verder met zijn 8 maanden Azië reis, door naar Maleisië, Laos, Thailand, de twee Australiërs van in de zestig Brian en Harvey zijn na twee dagen weer op hun motorfiets gestapt, onderweg naar Galle om daar een cricketgame te zien( Australië - Sri Lanka?).
Er is een Nederlands stel wat in het noorden van Sri Lanka gereisd heeft( nog maar net opengesteld na de beëindiging van de burgeroorlog) en ook in Jaffna zijn geweest, op uitnodiging van een Srilankaanse oud collega.
We zitten samen te eten en bier te drinken en praten tot laat in de avond, onder de palmbomen met het geluid van de zee op de achtergrond, soms gemengd met een harde beat die de jongens die in het restaurant werken, af en toe opzetten.
Gisteren maakte ik met Meta een strandwandeling van een paar uur en op de terug weg begon het heftig te regenen en onweren, net op tijd konden we schuilen in een hindoe tempel waar een dagelijkse ‘eind v.d. dag ceremonie’ bezig was.
Ook na afloop bleven we nog hangen want het weer was te heftig om doorheen te gaan.
Na een uur toen het bijna donker was, kwam een man, die we op de heenweg ook al ontmoet hadden, ons helpen door de kleine, maar nu heftig stromende rivier te waden om weer naar het guesthouse te kunnen lopen.
Na een heerlijke koude douche weer met een paar mensen zitten eten en drinken in de tuin terwijl allerlei topics die de reiziger bezighoudt langskomen.
Backpacker's blues.
Een van de topics van alleenreizende vrouwen is de soms agressieve seksuele toenaderingspogingen van mannen hier, als alleenreizende vrouw ben je soort van vogelvrij voor opdringerig respectloos gedrag van mannen die je wel moet tegenkomen omdat zo weinig vrouwen in de openbare sector werken.
De ‘westerse mannen in het gezelschapje, zijn nogal geschokt en verbaasd dat het reizen als vrouw hier en in India zo lastig kan zijn.
Tobias, eind twintiger vertelde wel dat hij soms stukjes met vrouwen samen reisde omdat ze even rust wilden van dit gedonder, maar zelfs dan werd soms hij benaderd of hij zijn vriendin niet af wilde staan voor de nacht.
Dit overkomt vooral de lowbudget-traveller, de onwetendheid en misverstanden over ‘westerse gewoonten”bestaan in grotere mate bij het ongeschoolde/onbemiddelde deel van de bevolking, en de lowbudgettraveller is steeds reizend in het openbaar vervoer en afhankelijk van de goedkoopste hotelletjes, reist tussen de 'gewone' mensen en de rugzaktourist reist zelf ook in grote onwetendheid, weet weinig of niets van het land waarin ie reist, de gewoonten en tradities zijn niet eenvoudig te duiden...
Tobias grapte: “ als ik een vrouw was zou ik een elektrisch apparaat bij me dragen en die gasten gewoon een stroomstoot toedienen als ze zo lastig en beledigend zijn” en” mijn ervaring met de verkopers/gidsen/handelaars/bedriegers is dat als ze echt lastig worden en ‘nee dankje’ niet begrijpen, ik zeg dat ik ze bij de politie ga aangeven, meestal schrikt dat voldoende af”.
En natuurlijk gaan er ook de verhalen rond over vrijlustige westerse vrouwen die graag ingaan op avances…. Meta ontmoette vorige week twee franse dames, eind dertig die overal waar ze kwamen hun veroveringen maakten onder de schone jongelingen en daar trots op waren.
Een ander topic is dat je tijdens het reizen erg veel mensen tegenkomt die je wat willen verkopen of wat aan je willen verdienen, dat weet je van tevoren, maar Tobias, die vijf maanden in India reisde, had hilarische verhalen over hoe ver mensen hierin soms gaan.
Er worden heel wat toneelstukjes opgevoerd en misleidende manoeuvres om de klant te vangen.
Er zijn natuurlijk ook nogal wat desperate mensen die veel doen om het hoofd boven water te houden, al is dat geen excuus voor afzetterij.
Naarmate je langer reist doorzie je het theater en de handelaars zien aan je dat je hun spel kent, dan wordt het reizen wat makkelijker, maar regelmatig duiken er weer nieuwe scenario’s op waar je instinkt.
Tobias verzuchte zelfs soms jaloers te zijn op de naïeve toerist, die zich laat inpalmen door bijvoorbeeld een gids die hem/haar overal veel te veel voor laat betalen maar dat niet weet en zich dus verder geen zorgen maakt en een bijzondere, door de gids georganiseerde ervaring hebben. En dus weinig ruzies of frustraties hebben tijdens de reis.
Donderdag weer een super lazy day, vroeg op om Meta uit te zwaaien, wandelen, zwemmen. Het lezen van Kongo van David van Reybrouck maar even gestaakt omdat het een overdosis kennis van slechtheid en narigheid dreigde te veroorzaken :-(
Ik vind het een fantastisch boek, maar kan het slechts in fases verhapstukken….
Bezonken rood van Jeroen Brouwers, wat ook al een eeuwigheid op mijn te lezenlijstje staat is prachtig maar ook niet erg opbeurend, dus naar wat luchtigers zoeken in de e-reader….
Het guesthouse waar ik nu zit is aan/op het strand, relaxt erfje, de familie die het runt leeft ook op het erf en mijn kamer heeft uitzicht op het ‘dorpspleintje’ dus veel mogelijkheid tot observeren van het familiegebeuren.
Opa ( is de eigenaar en de baas) en oma zitten in het huisje naast mij en zitten en slapen veel, maar alle kinderen en kleinkinderen komen dagelijks even bij ze zitten een praatje maken, hun eten wordt gebracht, het huisje schoongemaakt, het ziet er lief uit, ik zie zorgzaamheid.
Vrijdag
Vanmorgen, geïnspireerd door de 41 jarige alleenreizende Sue(die dat gisteren deed), een fiets gehuurd en naar Trinco gefietst.
Dat was heerlijk, vroeg vertrokken, geen gehussel met de ttman, lekker vrij, wind in de haren naar het stadje, lekker ontbeten daar en dan naar het Fort Frederick(portugees/hollands) en een belangrijke Hindutempel die staat op de 120 meter hoge berg genaamd Swami Rock, die in de zee steekt.
Er is een goeie stemming daar, pelgrims die komen bidden en de zegen komen halen van ‘het bezoeken van deze heilige plek’.
Zaterdag
weer naar Trinco gefietst en door de kleine straatjes gepeddeld, de groente-fruit en vismarkt gezien
en een berg fruit gekocht.
French Garden is zich aan het voorbereiden op een grote 'saturday night Party',eentje die ze heeeel lang niet hebben kunnen vieren door de burgeroorlog hier, en de jonge mannen zijn vast van plan er iets geweldigs van te maken. hmmmm ik heb een vluchtneiging, maar zal dat niet doen :-O
Geen opmerkingen:
Een reactie posten