In 1985 was The house of glass het tweede boek van Auster, later onderdeel van de’ The New York Trilogy’ en het werd meteen een succes.
Het verloop van het verhaal in dit boek vind ik verwarrend en dat loopt synchroon met de belevenissen en gedachten van de hoofdpersoon.
Het lijkt een magisch verhaal maar eigenlijk is het het verhaal van een gedesoriënteerde, eenzame en een getroebleerde man, een schrijver, maar het bizarre verhaal ontstaat heel geleidelijk, ontvouwt zich, en is indringend omdat de gekte steeds meer gaat overheersen en vooral aan het eind wordt het raadselachtig wie wie is.
Omdat ik het goed geschreven vind, is het wat verwarrende, de onduidelijkheid geen punt, het is het raadselachtige wat je ook als de charme kan zien...
Dit is al de 4de dag in Arugam, is er veel tijd om te lezen en eindelijk las ik ook ’Het zijn net mensen’ van Joris Luyendijk.
Dat stond al lang op mijn ‘te lezen’ lijstje. Geen roman maar verhalen over zijn tijd als correspondent in het Midden Oosten en de Arabische landen, voor de Volkskrant, Radio 1 en later NRC Handelsblad en de NOS.
Het boek is in 2006 uitgekomen en er is inmiddels veel veranderd in die regio, maar ik denk dat de analyse die hij o.a. maakt van een dictatuur; hoe de ongeschreven regels daarin werken en hoe de( verschillende)media er mee om gaan en hijzelf daarmee omgaat, glashelder is en bijzonder schokkend en leerzaam.
Ook verslag vanuit Israël en de bezette gebieden is nogal huiveringwekkend, feiten en persoonlijke indrukken en ervaringen intens en soms ook gelukkig wat relativerend.
Zoals zo vaak heb ik een dubbel gevoel tijdens het lezen: aan de ene kant: leergierig, graag wat meer van de ‘ways of the world’ leren kennen.
Aan de andere kant: getverderrie, wat erg, wat is de menselijke soort toch vaak een stom dier, is er niets vrolijkers te vinden in mijn e-book?
Tussen het lezen door of andersom, wordt er lekker gezwommen en gewandeld, s ’morgens vroeg of bij zonsondergang, want overdag is het te heet, dan is het in de schaduw van de palmbomen lekker hangen(hangmat) en kletsen met de locals of andere toeristen en slapen, veel slapen naast de fan.
Wat een leven he?!!
mijn kleine cabana is precies wat ik nodig heb, op het kleine erf met de vrouwen die vooral hun traditioneel Arugam-leven leven, langzaam bewegen, geen haast, veel zitten en kletsen en spelen met de babies.
Elke dag zie ik wat meer van het dorp en elke dag ergens anders koffiedrinken om al de verschillende hotelletjes/restaurants te zien is ook een heerlijke bezigheid natuurlijk.
De Ramadan lijkt niet zo erg duidelijk, lang niet iedereen doet er aan, en de oproep tot gebed is inderdaad 5 keer per dag, maar heel kort, vrijdag waren er drie preken van anderhalf uur, die schalden door de luidsprekers en even dacht ik dat we dat elke dag zouden meemaken….
Het luie leven gaat me zo goed af dat ik mezelf moet opjutten om, zoals me regelmatig door de tuk-tuk chauffeurs word aangeboden, naar olifanten en/of krokodillen en mangrovebossen te gaan kijken.
Het kijken naar de surfers bij het rif waren al een verzetje gisteren :-).
Dat beeld van die jonge mannen die turen naar de golven en hopen op een ‘perfect wave’ is heel speciaal vind ik.
Gisterenavond met Klara en Zbynek een paar drankjes gedronken in een mooi vormgegeven en ruim restaurant, waar muziek van o.a. Coltrane en Nina Simone uit de luidsprekers klonk.
Heel vervreemdend als je dan weer naar huis loopt door de stille straat zonder straatverlichting, langs duistere erfjes waarvoor mannen op hun hurken sigaretjes zitten te roken en “goodnight madam” roepen, en met op de achtergrond steeds het geluid van de oceaan.
Hier en daar is er in het straatbeeld nog een half verwoest huis te zien, al schijnt de tsunami hier wat minder dan op sommige andere plekken schade te hebben veroorzaakt.
Vanmorgen zag ik de Tjechen weer op het strand en hebben we samen ontbeten.
elke morgen bij zonsopgang lopen naar een stille plek op het strand om een half uurtje te 'zitten'
voor vanmiddag afgesproken om de krokodillen te gaan zien :-#
Geen opmerkingen:
Een reactie posten